Νέα από Παγκάκι και Δικτύωση

Ημέρα οικονομικής ενίσχυσης και ενημέρωσης για τους Ρομπέν του Ξύλου @ Yukali 23/4

H Δικτύωση Συνεργατικών Εγχειρημάτων Αθήνας οργανώνει το Σάββατο 23/4 ημέρα οικονομικής ενίσχυσης και ενημέρωσης για τους Ρομπέν του Ξύλου, το δεύτερο υπό κατάληψη εργοστάσιο της χώρας μας. Στο συνεργατικό καφενείο Youkali, που είναι μέλος της Δικτύωσης.

Στις 20:00 θα γίνει ενημέρωση από εργαζόμενο στο εργοστάσιο και μετά θα ακολουθήσει Dj set.

FB event: https://www.facebook.com/events/572445092922765/

Συζήτηση για αυτοδιαχείριση - αλληλέγγυα οικονομία @ Λαϊκή Συνέλευση Γκύζη - Πολυγώνου 21/4

http://pagkaki.org/node/360

Οικονομική ενίσχυση των Ρομπέν του Ξύλου από το απεργιακό ταμείο του Παγκακίου

 Τα χρήματα που είχαν συγκεντρωθεί στο απεργιακό μας ταμείο δόθηκαν για ενίσχυση των Ρομπέν του Ξύλου (500€) τον Απρίλιο του 2016.

Φωτογραφίες, βίντεο και η εισήγηση των διοργανωτών από την εκδήλωση για τις ανακτημένες επιχειρήσεις (Νομική, 19-03-2016)

http://pagkaki.org/node/352

Συλλογή ειδών για στήριξη προσφύγων/μεταναστών @ Παγκάκι

Στο παγκάκι τοποθετήκε ένα κουτί για τη συλλογή ειδών για στήριξη προσφύγων/μεταναστών σε συνεργασία με την Αυτοοργανωμένη Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες / Μετανάστες. Υπάρχει επίσης μόνιμα ένα κουτί για οικονομική ενισχυση διαφόρων πρωτοβουλιών.

Πασχαλινό Bazaar για τον ξενώνα προσφύγων/μεταναστών ΗΩΣ @ Lacandona 23/4

 

11:00 - 16:00, 23/4, Ηπίτου 4

Ο ξενώνας προσφύγων και μεταναστών «ΗΩΣ» είναι μια μικρή κοινότητα ανθρώπων από όλο τον κόσμο (Κονγκό, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Ακτή Ελεφαντοστού, Μάλι, Μπανγκλαντές, Σιέρρα Λεόνε, Γουινέα, Γκάνα, Ιράν), (ντόπιων και μεταναστών) που ζουν στην Ελλάδα. Μια ομάδα αλληλέγγυων, πιστεύοντας στο καθολικό δικαίωμα στη στέγη, στηρίζει μέσω έμπρακτης αλληλεγγύης τους πρόσφυγες/ μετανάστες στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν στέγη. Έτσι ώστε παράλληλα να νιώσουν ενδυναμωμένοι να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους στην εργασία, στην αξιοπρεπή διαβίωση και στην ισότιμη συμμετοχή στην κοινωνία.

Ο ξενώνας βρίσκεται στα Κάτω Πατήσια και έχει χωρητικότητα μέχρι και 16 άτομα. Δεν κάνει διακρίσεις ως προς τη θρησκεία ή την εθνικότητα ή την ηλικία και τα τελευταία χρόνια φιλοξενεί κυρίως άντρες πάνω από 18 ετών. Ο ξενώνας δεν είναι ούτε κρατικός ούτε ανήκει στον Δήμο ή σε κάποια Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ) και ως εκ τούτων δεν χρηματοδοτείται από πουθενά. Το κτήριο του ξενώνα παραχωρείται από τον ιδιοκτήτη στην ομάδα. Συνεπώς τα έξοδα περιορίζονται στο ρεύμα, στο νερό, στο τηλέφωνο και στο πετρέλαιο το χειμώνα. Για να στηριχθεί το εγχείρημα, οργανώνονται κάθε χρόνο διάφορες εκδηλώσεις, όπως αυτή του πασχαλινού παζαριού στη Lacandona.

Σε όλη αυτή τη διαδικασία είναι πολύ σημαντική η υποστήριξη και αγάπη όσων συμμετέχουν αλληλέγγυα με κάθε τρόπο στο εγχείρημα αυτό. Για μας, ως εγχείρημα, η έμπρακτή αλληλεγγύη στους μετανάστες/ πρόσφυγες έχει σαν οδηγό μια κοινωνία απελευθερωμένη από την ξενοφοβία που θα αγκαλιάζει την διαφορετικότητα και θα δημιουργεί εστίες πολυσυλλεκτικότητας, πολυφωνίας και ισότητας.

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ 2ο PRIDE των συνεταιρισμών «το Κιβώτιο» και «Τζεπέτο»

 

Η απόφαση του Δημοτικού συμβουλίου στο Ρέθυμνο να μην παραχωρήσει το δημοτικό κήπο στο κέντρο της πόλης για την διεξαγωγή του 2ου Pride στις 16/3 είναι μία υπόθεση που αποκαλύπτει για ακόμη μια φορά τις τοξικές (για την κοινωνία του Ρεθύμνου) πολιτικές αντιλήψεις των τοπικών αρχών.

 Αρχικά κάτι που αίρεται σε αυτή τη περίπτωση είναι η έννοια του δημόσιου χώρου. Ο δημόσιος χώρος είναι συνδεδεμένος άμεσα με την κοινωνία. Είναι ένα σύμφυτο μετασχηματιζόμενο κομμάτι της καθημερινής ζωής. Οι χρήστες του δημόσιου χώρου εξοικειώνονται με το περιβάλλον και είναι αυτοί που τον καθορίζουν γι΄ αυτό και ο ενεργός κοινωνικός του προσανατολισμός αποτελεί συνταγματικό δικαίωμα. Κατά συνέπεια η αρνητική απόφαση για την διεξαγωγή του 2οu Pride είναι το σημείο στο οποίο ακριβώς αίρεται η έννοια του δημόσιου χώρου, διότι μία πληθυσμιακή ομάδα της κοινωνίας η οποία συγκροτείται με όρους κοινωνικής ταυτότητας και φύλου δεν έχει πρόσβαση στο δημόσιο πεδίο. Στην περίπτωση αυτή το δημοτικό συμβούλιο αναλαμβάνει την ευθύνη όχι μόνο μιας παράνομης άρνησης αλλά και της παραδοχής ότι πατρονάρει την κοινωνία της πόλης στις κοινωνικές / δημοκρατικές της διαδράσεις μέσω της απαγόρευσης.

Η αντιπρόταση να καταστεί αόρατο το φεστιβάλ με τον εγκλεισμό του στο κλειστό γήπεδο ή με τον εξορισμό του μακριά από το κέντρο της πόλης δεν συνιστά παραχώρηση δημόσιου πεδίου αλλά υποκρισία ακριβώς γιατί οι τοπικές αρχές κάνουν πως δεν κατανοούν πως το ζήτημα του κοινωνικού αποκλεισμού των ΛΟΑΤ ατόμων μόνο με ανοιχτή δημόσια ενημέρωση και επικοινωνία μπορεί να επιλυθεί. Ο δημοτικός κήπος είναι το μέρος που θα φιλοξενήσει αυτόν τον διάλογο αλλά και τον αντίλογο σε μια αδιαμεσολάβητη επικοινωνία μεταξύ των πολιτών. Σε αυτή την ιστορική πρόσκληση οι τοπικές αρχές δεν παραβιάζουν μόνο ένα δημοκρατικό δικαίωμα αλλά κάτι περισσότερο: το δικαίωμα της κοινωνίας να αυτορυθμίζεται ως σώμα, να αυτοενημερώνεται και να ανασυγκροτείται ως δύναμη. Είναι μια απόφαση καθαρά αντικοινωνική με το περιτύλιγμα προβιάς κοινωνικής ευθύνης.

Ακριβώς αυτό επιδιώκει και το Δημοτικό συμβούλιο του Ρεθύμνου το οποίο για να επιχειρηματολογήσει την απόφασή του αναπαρήγαγε ένα σεξιστικό-ομοφοβικό και ρατσιστικό περιεχόμενο θέτοντας τα όρια εξαρχής: την απομόνωση ενός φεστιβάλ αξιοπρέπειας το οποίο διεγείρει όλα τα συντηρητικά αντανακλαστικά μπροστά στο "προσβλητικό θέαμα" κατά τον ισόβιο Δήμαρχο της πόλης . 

Για να το πούμε κάπως πιο συγκεκριμένα, το δημοτικό συμβούλιο με την απόφασή του ασκεί μία σεξιστική και ομοφοβική πολιτική. Η αρνητική αυτή απάντηση ως προς την πρωτοβουλία του φεστιβάλ τοποθετείται σε εκείνη τη κλίμακα της επιθετικότητας απέναντι σε "μη κανονικές" συμπεριφορές, όπως για παράδειγμα ένα φιλί ομοφυλόφιλων ζευγαριών στο δρόμο. 

Τέλος, πάντα θυμόμαστε τον Βαγγέλη Γιακουμάκη από το Ρέθυμνο. Πριν ένα χρόνο περίπου όταν βρέθηκε νεκρός ο Βαγγέλης  πολλοί ήταν αυτοί που συγκινημένοι και σοκαρισμένοι καταδίκαζαν το bullying. Έγινε προσπάθεια να τον παρουσιάσουν ως ένα "ευαίσθητο παιδί" αλλά κανείς δεν μίλησε στα ίσια: ότι δηλαδή οι συμφοιτητές του -Κρητικοί και αυτοί- τον θεώρησαν πως είναι ομοφυλόφιλος καταδικάζοντάς τον σε ισόβια βασανιστήρια και εξευτελισμούς.

Επομένως, για να περπατάμε στα πάρκα, για να τρέχουμε στους δρόμους,  για να σκεφτόμαστε στις πλατείες, για να φιλιόμαστε στην παραλία με όποιον ή όποια ή όποιους επιθυμούμε εμείς αλλά και  για να μην υπάρξουν άλλοι "Βαγγέληδες" στηρίζουμε την κινηματική απόφαση να γίνει το Φεστιβάλ Ορατότητας 2o LGBTQI+ Pride Κρήτης, Φεστιβάλ Ορατότητας και Διεκδικήσεων για την Απελευθέρωση Φύλου, Σώματος, Σεξουαλικότητας, στο δημοτικό κήπο του Ρεθύμνου.

 

Εργαζόμενοι / ες στο συνεταιρισμό «το Κιβώτιο»

Εργαζόμενοι/ες στο συνεταιρισμό «Τζεπέτο»

ΟΙ ΡΟΜΠΕΝ ΤΟΥ ΞΥΛΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ

Αλληλεγγύη στους εργάτες του δεύτερου ανακτημένου εργοστασίου

«ένας ψίθυρος διατρέχει τον πλανήτη. Ένας ψίθυρος πως ένας άλλος τρόπος εργασίας είναι εφικτός: εργασία χωρίς αφεντικά. Τόσο δύσκολα τόσο απλά».

Στους καιρούς που ζούμε η αντίστασή μας δεν μπορεί να περιορίζεται σε ένα ΟΧΙ και στην καταγγελία των όσων βάρβαρων πολιτικών καταστρέφουν τις ζωές μας. Δίπλα σε αυτό το ηχηρό ΟΧΙ πρέπει και μπορούμε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες εκείνες που θα μας επιτρέψουν όχι απλώς να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον αλλά σε μια ζωή με αξιοπρέπεια στο παρόν.

Στη δημιουργία αυτών των συνθηκών, συνθηκών μιας ζωής που δεν παραδίδεται στη μιζέρια και την κατάθλιψη της ανεργίας και της παραίτησης, έχουν προχωρήσει εδώ και τρεις μήνες οι Ρομπέν του Ξύλου. Εργάτες σε ένα ακμάζον έως το 2009 εργοστάσιο ξυλείας στην Ημαθία, είδαν τις ζωές του να καταστρέφονται στα χρόνια της κρίσης. Απλήρωτοι εδώ και 5 χρόνια ξεκίνησαν έναν αγώνα διεκδιδώντας το αυτονόητο: δουλειά για να ζήσουν. Ούτε τα αφεντικά, ούτε το σύστημα, ούτε καμιά κυβέρνηση μπόρεσαν ή θέλησαν να τους προσφέρουν το αυτονόητο.

Από το Γενάρη του 2016 λοιπόν προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας και κατάληψη του εργοστασίου με στόχο την αυτοδιεύθυνση και την αυτοδιαχείριση της παραγωγής. Εμπνευσμένοι από εκατοντάδες παραδείγματα αυτοδιαχείρισης στην Αργεντινή, από δεκάδες παραδείγματα στην Ευρώπη αλλά και από τη ΒΙΟΜΕ στην Ελλάδα, τολμάνε, διεκδικώντας στην πράξη τη δυνατότητα να ζήσουν, να ανοίξουν ένα δρόμο: το δρόμο της αυτοδιαχείρισης.

Σε αυτό το δρόμο βρίσκουν απέναντί τους τούς κατασταλτικούς μηχανισμούς της εξουσίας. Στις 21 Μάρτη μία πρωτοφανής, για τα δεδομένα του νομού Ημαθίας, αστυνομική επιχείρηση με παρουσία ΜΑΤ, εισαγγελέα και δικαστικού επιμελητή, προστατεύοντας τα συμφέροντα ενός ιδιώτη-προμηθευτή επέτρεψε την αρπαγή των πρώτων υλών από το εργοστάσιο. Πρώτες ύλες οι οποίες δικαιωματικά ανήκαν στους εργαζόμενους αφού η πρώην εταιρία (στην οποία συμμετείχε και ως επενδυτής ο συγκεκριμένος ιδιώτης) τους οφείλει δεδουλευμένα 700.000 ευρώ.

Οι δικαστικές αποφάσεις που προασπίζονται τα συμφέροντα ενός ιδιώτη έναντι των συμφερόντων των εργαζομένων, αποτελούν ένα ακόμα δείγμα της διολίσθησης του συστήματος στην εφαρμογή των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Απαιτούμε από την κυβέρνηση, που διακηρύσσει σε όλους τους τόνους τη βούλησή της για στήριξη των εργαζομένων και της «κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας», να το αποδείξει στην πράξη και όχι να παραμείνει στα λόγια.

Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, ως συλλογικότητες που αγωνιζόμαστε στην πράξη για την αυτοδιαχείριση, ως κολεκτίβες εργασίας, δηλώνουμε ότι σε αυτόν το δρόμο οι Ρομπέν του Ξύλου, δεν είναι μόνοι τους. Όταν χτυπάνε έναν από μας, μάς χτυπάνε όλους. Στηρίζουμε με όλη τη δύναμη της αλληλεγγύης μας τον αγώνα των Ρομπέν του Ξύλου. Η αυτοδιαχείριση για μας δεν είναι κούφια λόγια και υποσχέσεις από τα πάνω, αλλά ένας δρόμος αγώνα των από κάτω για μια ζωή με αξιοπρέπεια εδώ και τώρα και ένα όραμα για μια κοινωνία χειραφετημένη. Μια κοινωνία και έναν κόσμο με ελευθερία, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια.

ΣΥΝ.ΑΛΛΟΙΣ, Γιουκάλι, Εκδόσεις των Συναδέλφων, Το Παγκάκι, Lacandona, Περιβολάκι, Συνεταιρισμός ΤΟ ΚΙΒΩΤΙΟ (Χαλικούτι)