Το παγκάκι

Τις τελευταίες μέρες βλέπουμε μία ακραία κατάσταση στην οποία στρατός,αστυνομία και "πατριώτες" επιτίθενται με σφαίρες, δακρυγόνα και ξύλο σε μωρά, σε ανήλικα παιδιά,σε γυναίκες και άντρες που αναζητούν το αυτονόητο, τη ζωή.
Βλέπουμε εικόνες που μας ντροπιάζουν σαν ανθρώπους και μας θυμίζουν εφιαλτικά καρέ από δυστοπικές ταινίες.
Βλέπουμε κανάλια, εφημερίδες και διαδικτυακά sites να μιλάνε για "εισβολή", για "επίθεση" , για "σχέδιο" και για "πόλεμο".

Χρώματα της Λατινικής Αμερικής, χρώματα της αντίστασης

Κάθε ζωγραφιά και ένας καθρέφτης. Με τη θαυμαστή δύναμη να αντανακλά σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη κάποιους αόρατους άνδρες και γυναίκες εξεγερμένες, να πολλαπλασιάζει τα χρώματα του ουράνιου τόξου που θέλουμε να ζωγραφίζουν το αύριο μας, που θέλουμε να ζωγραφίζουν τη ζωή και τα όνειρά μας για έναν κόσμο που να χωράει πολλούς κόσμους. Κόσμους με ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!

Εκατοντάδες γυναίκες συγκεντρωθήκαμε σήμερα, 22 Δεκέμβρη, στο Σύνταγμα και τραγουδήσαμε «ο βιαστής είσαι εσύ! Είναι οι μπάτσοι! οι δικαστές! είναι το κράτος κι οι βουλευτές!» Και μετά μια κραυγή: ΠΑΡΟΥΣΑ! Και λίγα λεπτά σιωπής. Για τις δολοφονημένες, για τις βιασμένες, για τις κακοποιημένες, για τις αόρατες γυναίκες… Όλες μαζί μία φωνή. Για να μην υπάρχει, σε οποιαδήποτε γωνιά του κόσμου, ούτε μια γυναίκα που να φοβάται επειδή είναι γυναίκα