O espiv φιλοξενεί μεταξύ των άλλων το blog autodiaxeirisi.espivblogs.net στο οποίο υπάρχουν κείμενα σχετικά με την αυτοδιαχείριση και την αυτοοργάνωση.
Θα αναρωτιέστε αν αυτούς τους καιρούς, καιρούς του κορονοϊού, μπορούν να υπάρχουν «καλές ειδήσεις» από τη Βραζιλία. Τη Βραζιλία του Μπολσονάρο (?ή των στρατιωτικών?), τη Βραζιλία των απέραντων παραγκουπόλεων, τη Βραζιλία της ακραίας ανισότητας.
Στη γειτονιά της Lavapiés, μια γειτονιά στο κέντρο της Μαδρίτης γεμάτη μετανάστες και χρώματα του κόσμου, υπάρχει, εδώ και οκτώ χρόνια, ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος: L@s
Εκεί κάπου γύρω στο 2000, μερικές από μας, είχαμε αντικαταστήσει το γνωστό σύνθημα «η αλληλεγγύη είναι το όπλο των λαών» με ένα στίχο της νικαραγουανής ποιήτριας Τζιοκόντα Μπέλι: «η αλληλεγγύη είναι η τρυφερότητα των λαών».
Σήμερα παραφράζοντας και τα δύο, θα μπορούσαμε να πούμε «H κοινότητα και η αλληλεγγύη είναι η τρυφερότητα των από κάτω». Η τρυφερότητα, το καταφύγιο και η δύναμή τους.
Η πανδημία παρουσιάστηκε σαν μια μεγάλη ευκαιρία για τους κυβερνώντες στη Χιλή, σαν την μοναδική ευκαιρία για να καταφέρουν ότι δεν κατάφερε η πιο βάρβαρη καταστολή επί 5 μήνες: να βγάλουν τον κόσμο από τους δρόμους, να παραλύσουν αυτήν την τεράστια κοινωνική έκρηξη.
Φίλες και φίλοι, μιας και έτσι έχουν τα πράγματα, και το Παγκάκι θα παραμείνει κλειστό μέχρι νεωτέρας. Καλή δύναμη ψυχραιμία, καλή διάθεση και πάνω απ' όλα αλληλεγγύη -είναι για όλα το όπλο μας!
Τις τελευταίες μέρες βλέπουμε μία ακραία κατάσταση στην οποία στρατός,αστυνομία και "πατριώτες" επιτίθενται με σφαίρες, δακρυγόνα και ξύλο σε μωρά, σε ανήλικα παιδιά,σε γυναίκες και άντρες που αναζητούν το αυτονόητο, τη ζωή. Βλέπουμε εικόνες που μας ντροπιάζουν σαν ανθρώπους και μας θυμίζουν εφιαλτικά καρέ από δυστοπικές ταινίες. Βλέπουμε κανάλια, εφημερίδες και διαδικτυακά sites να μιλάνε για "εισβολή", για "επίθεση" , για "σχέδιο" και για "πόλεμο".
Χρώματα της Λατινικής Αμερικής, χρώματα της αντίστασης
Κάθε ζωγραφιά και ένας καθρέφτης. Με τη θαυμαστή δύναμη να αντανακλά σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη κάποιους αόρατους άνδρες και γυναίκες εξεγερμένες, να πολλαπλασιάζει τα χρώματα του ουράνιου τόξου που θέλουμε να ζωγραφίζουν το αύριο μας, που θέλουμε να ζωγραφίζουν τη ζωή και τα όνειρά μας για έναν κόσμο που να χωράει πολλούς κόσμους. Κόσμους με ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!
Εκατοντάδες γυναίκες συγκεντρωθήκαμε σήμερα, 22 Δεκέμβρη, στο Σύνταγμα και τραγουδήσαμε «ο βιαστής είσαι εσύ! Είναι οι μπάτσοι! οι δικαστές! είναι το κράτος κι οι βουλευτές!» Και μετά μια κραυγή: ΠΑΡΟΥΣΑ! Και λίγα λεπτά σιωπής. Για τις δολοφονημένες, για τις βιασμένες, για τις κακοποιημένες, για τις αόρατες γυναίκες… Όλες μαζί μία φωνή. Για να μην υπάρχει, σε οποιαδήποτε γωνιά του κόσμου, ούτε μια γυναίκα που να φοβάται επειδή είναι γυναίκα
Την Τετάρτη 18/12 εκκενώθηκαν, στο πλαίσιο μίας ακόμη θεαματικής κατασταλτικής επιχείρησης, τρεις κοινωνικοί και πολιτικοί χώροι στη γειτονιά μας. Οι κατειλημμένοι αυτοί χώροι αποτελούν μία κοινότητα που έδωσαν ζωή σε εγκαταλελειμμένα άδεια κτίρια και δραστηριοποιούνται σε κοινωνικά ζητήματα που απασχολούν την ευρύτερη περιοχή του Κουκακίου. Η ωμή βία που ακολούθησε για ακόμη μία φορά, σε συνδυασμό με την προβολή από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εξυπηρετούν το αυταρχικό δόγμα της κυβέρνησης για τάξη και ασφάλεια.
Γράμμα από τη Χιλή (1/11/2019) Αυτό που συμβαίνει είναι τόσο όμορφο. Δύο εβδομάδες έχουν περάσει από τον ξεσηκωμό που μας επέτρεψε να αποτινάξουμε το φόβο, την αδιαφορία και την απογοήτευση του να ζούμε κάτω από τη δικτατορία του χρήματος, και να ξανασυναντηθούμε ως άνθρωποι πέρα από όλες τις ταυτότητες που μας κρατούσαν χωρισμένους.
Το Σάββατο 19 Οκτώβρη οργανώσαμε μια μέρα οικονομικής ενίσχυσης και αλληλεγγύης για τις συντρόφισσες και συντρόφους της Rojava. Πιο συγκεκριμένα τα έσοδα της ημέρας ήταν 400 ευρώ και θα διατεθούν στη κουρδική δομή "Ερυθρή ημισέληνος". Το κουτί οικονομικής ενίσχυσης θα παραμείνει μία εβδομάδα ακόμη.